Πού θα πάμε διακοπές;; (Φύλλο εργασίας από την Μαρία Καρπαθίου)

 

 

 

Συντάκτης ανάρτησης: Μαρία Καρπαθίου

 

Ορεστιάδα...μια πόλη στα σύνορα με την Τουρκία (Καρπαθίου Μαρία)

                    ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ ΕΒΡΟΥ

 Η Ορεστιάδα βρίσκεται στο νομό Έβρου που ανήκει στη Θράκη. Άλλοι νομοί της Θράκης είναι ο νομός Ροδόπης και ο νομός Ξάνθης. Η Ορεστιάδα είναι πολύ κοντά στα σύνορα με την Ευρωπαική Τουρκία και είναι μια πολύ καινούρια πόλη, που ιδρύθηκε το 1922 με την ανταλλαγή πληθυσμών από πρόσφυγες που ήρθαν από την Ανατολική  Τουρκία.

 

  Το όνομά της το πήρε από κάτι νύμφες που κατά τους αρχαίους Έλληνες ζούσαν στην συμβολή των τριών ποταμών ( Έβρος,Άρδας και  Τόντζος)και αυτες ονομάζονταν Ορεστιάδες.

 

 (Κατά την Ελληνική Μυθολογία οι αναφερόμενες Νύμφες ήταν γυναικείες ιδεατές μορφές θεϊκής καταγωγής, νεαρές στην ηλικία, που ζούσαν μέσα στην άγρια φύση, τριγύριζαν στα βουνά, συνοδεύοντας την Άρτεμη και παίζοντας μαζί της. Ήταν όλες τους πανέμορφες, η Άρτεμη όμως ξεχώριζε με τη θωριά της ανάμεσά τους. Τραγουδούσαν και χόρευαν μαζί με τον Πάνα στα λιβάδια και στις πλαγιές, συνήθως κοντά στις πηγές των οποίων και αποτελούσαν στη πραγματικότητα την αλληγορική εκπροσώπησή τους. Υμνούσαν με τις γλυκιές φωνές τους, τους Ολύμπιους θεούς και ιδιαίτερα τον πατέρα του Πάνα, τον Ερμή.Τις θεωρούσαν κόρες ποταμών: είτε του μεγαλύτερου ποταμού που υπήρχε, του Ωκεανού, είτε του Αχελώου, είτε κόρες των τοπικών ποταμών ενός τόπου. Έτσι, κάθε περιοχή είχε τα ποτάμια της και καθένα απ' αυτά είχε γεννήσει τις Νύμφες (πηγές) της περιοχής αυτής, λ.χ. ο ποταμός Πηνειός ήταν ο πατέρας των Νυμφών (των πηγών) της Θεσσαλίας και ο ποταμός Ξάνθος ήταν ο γεννήτορας των Νυμφών αντίστοιχα της Τροίας).

     Τα ποτάμια της Ορεστιάδας είναι ο Έβρος και ο παραπόταμός του ο Άρδας. Ο ποταμός Έβρος είναι βιότοπος και για αυτό τον λόγο το προσέχουν πολύ. Εκεί έχει τα πιο σπάνια είδη πουλιών, όπως ο Σταχτοτσικνιάς, ο Καλαμοκανάς και βρίσκουν καταφύγιο και πάρα πολλά άλλα.

 

 Η Ορεστιάδα έχει πολλά χωριά τριγύρω της, όπως το Νεοχώρι, τη Ζώνη, το Βάλτο, τον Κυπρίνο, τα Κόμαρα,τον Πεντάλοφο, τις Καστανιές όπου βρίσκονται τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία και το Ορμένιο όπου βρίσκονται τα σύνορα της Ελλάδας με τη Βουλγαρία.

 Το έδαφος είναι κάμπος με ελάχιστους λόφους, κι ο ποταμός Έβρος κάνει τη γη πολύ εύφορη. Εκεί παράγονται πολλά σιτηρά, δημητριακά όλων των ειδών, κηπευτικά και βαμβάκι, αλλά και ανθίζει και η κτηνοτροφία.

Στο δάσος της Δαδιάς πιο πέρα, στο Σουφλί, μπορεί κανείς να παρατηρήσει αρπακτικά πτηνά όπως ο γύπας. Ο υδροβιότοπος του Έβρου και το Δάσος της Δαδιάς είναι προστατευμένα μέρη.

                                   Το δάσος της Δαδιάς

                                Υδροβιότοπος Έβρου

Συντάκτης ανάρτησης: Μαρία Καρπαθίου

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"Ο δικός μας βορράς είναι ο πιο όμορφος..."

Το παρακάτω άρθρο το βρήκαμε στην ιστοσελίδα του γνωστού μάγειρα κ. Ηλία Μαμαλάκη!!!
http://www.eliasmamalakis.gr

Το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον γιατι μιλάει για τις ομορφιές που έχει ο βορράς της χώρας μας δηλαδή η Θράκη μας και η Μακεδονία μας...
Θεωρούμε χρήσιμο να το διαβάσετε κι εσείς....

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΒΟΡΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟΣ

.. Η Ελλάδα μας έγινε διάσημη τουριστικά σχεδόν σε όλο τον πλανήτη εξ αιτίας μερικών νησιών. Η χαρά περιήγησης στην Ελλάδα ταυτίζεται με το τραγούδι της πολυαγαπημένης μας Μαρινέλας «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου».
Και πραγματικά και καλό κρασί έχουμε και όμορφες ακρογιαλιές και άφθονους Greek lovers.

Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και αμύθητοι θησαυροί τοπίου και πολιτισμού, οι οποίοι ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν μέσα στη τουριστική λαίλαπα των τελευταίων ετών.

Η Μακεδονία και η Θράκη είναι πραγματικά αδικημένες τουριστικά.
Αν ήμουν νέος συνταξιούχος τούτη την εποχή που μπαίνει ο χειμώνας και τα φύλλα στα δέντρα παίρνουν χίλια μύρια χρώματα θα έπαιρνα την παρέα μου και με ένα μικρό αυτοκινητάκι θα ξεκίναγα για το βορρά. Φλώρινα 

πχ να ακούσω λίγα χάλκινα, να φάω αποξηραμένες πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με κιμά, γνήσιο παγωτό από αληθινό γάλα μέσα στο καταχείμωνο και από κει σιγά-σιγά να μπω μέσα στα δάση να πάω για τις Πρέσπες.

 Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα. Η μικρή τροφοδοτεί τη μεγάλη. Ένα τριεθνές σημείο συνάντησης, Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα. Στιγμή μην περιφρονήσετε τους γείτονές μας, έχουν και αυτοί κάτι να δείξουν. Είναι γλυκείς οι άνθρωποι στις Πρέσπες, άλλοι ψαράδες, άλλοι ταβερνιάρηδες, άλλοι γεωργοί και λίγο πιο εκεί οι Φασουλώνες. Τα καλύτερα φασόλια του κόσμου Πρεσπών.

Θυμάμαι όταν πήγα να δω το

Άγιο Αχίλλειο, μια τεχνητή ξύλινη γέφυρα αρκετά μεγάλη σε μήκος σε οδηγεί στη νησίδα και εκεί είναι τα ερείπια του Αγίου Αχιλλείου. Ο Τσάρος Συμεών της Βουλγαρίας που του άρεσε να πίνει το κρασί του σε επιχρυσωμένο κρανίο Έλληνα κατέβηκε μέχρι τη Λάρισα και πήρε το σκήνωμα του Αγίου Αχιλλείου και το έφερε στις Πρέσπες, έκτισε εκκλησία και την έκανε Μητρόπολη του κράτους του.
Τώρα ο ʼγιος Αχίλλειος είναι ερείπιο. Είχε δύο σπάνια μαρμαρόγλυπτα εντοιχισμένα που απεικόνιζαν δύο πελεκάνους. Το ένα από τα δύο το κλέψανε πριν πολλά χρόνια. Υπάρχει τώρα το άλλο.
Και αν πάρετε τη βάρκα στη λίμνη μπορείτε να επισκεφθείτε τις παλιές κρύπτες των μοναχών με τις εικόνες ζωγραφισμένες στα βράχια.
Σε γοητεύει ο τόπος κυριολεκτικά. Ώρες – ώρες βουρκώνεις, αλλά ακόμα περισσότερο σε γοητεύουν οι άνθρωποι.
Αναμφισβήτητα είναι εγκαταλελειμμένοι και αρκετά απομονωμένοι, διψάνε για κουβέντα και ο λόγος τους είναι γλυκύς. Σου εξηγούν, σου περιγράφουν, σου μιλάνε για τα προβλήματά τους, δεν έχουν πίκρα για κανέναν. Μόνο θα ήθελαν πολύ να είναι πιο επισκέψιμη η γειτονιά τους. Ελάχιστα ξενοδοχεία υπάρχουν,περισσότερο ξενώνες θα έλεγα και σπάνια πούλμαν φτάνει ως εκεί και αν φτάνει μέχρι το απόγευμα θα έχει ξαναφύγει.
Ας πάμε τώρα μια βόλτα μέχρι τη Θράκη. Ήμουν εκεί πριν λίγες μέρες. Ανέβηκα μέχρι τις Καστανιές εκεί που είναι ο συνοριακός σταθμός με την Τουρκία για να πας στην Αδριανούπολη. Σταματήσαμε για ένα καφέ. Μίλησα με τους ανθρώπους.Αντιστέκονται σε αυτή τη λαίλαπα του φτηνού τούρκικου προϊόντος. Δεν πάνε να ψωνίσουν στην Αδριανούπολη, προτιμάνε να ψωνίσουν λίγο πιο ακριβά στην Ελλάδα και το χρήμα τους να ανακυκλωθεί στην περιοχή.
Στην επιστροφή ο Έβρος κυλούσε στα αριστερά μας. Μπήκαμε στο Σουφλί. Μεταξωτά,καβουρμάδες, ένα εγκαταλελειμμένο τζαμί και ένα κάστρο με μια απίστευτη ιστορία που δεν την ξέρει σχεδόν κανείς. Λίγο πιο κάτω το δάσος της Δαδιάς, καταφύγιο για τα αρπακτικά όλης της Ευρώπης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στην Αλεξανδρούπολη μου κάνανε το τραπέζι σε τσιπουράδικο. Του θεού τα καλά είχαμε. Μικρές πεσκανδρίτσες στο τηγάνι, καλαμάρι γόνος στη σχάρα, γλυκοφάγωτες ντόπιες γαρίδες στο λαδολέμονο, μπακαλιαράκια ζυγισμένα, στοιχισμένα που τρωγόντουσαν ολόκληρα από το καλό τηγάνισμα. Ολόφρεσκες σαλάτες, ηδονικά τσίπουρα και παιδικοί λογαριασμοί σε σχέση με αυτούς της Αθήνας.

Κατέβηκα στηνΚομοτηνή, πήγα στο μαγαζί του κυρίου Πασχαλίδη και αγόρασα τα παστά μου.Λικουρίνο, πολίτικη λακέρδα, καπνιστό σκουμπρί, παστουρμά της θάλασσας, γαύρο μαρινάτο. Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα φτιάξαμε και μια φακή και τα αποδεκατίσαμε.Πήγα στην κρεαταγορά και τρέχανε τα σάλια μου, κρέας καλό και φθηνό. Δεν άντεξα και ψώνισα μεταξύ άλλων και μια σπλήνα για να την κάνω γεμιστή. Ξέρετε πως γίνεται, τη σχίζεις σε μια άκρη και της ανοίγεις μέσα τσεπούλες, ετοιμάζεις ένα μίγμα με φέτα, κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό και μπόλικο πιπέρι. Γεμίζεις τη σπλήνα τη ράβεις με μια κλωστούλα, τη βάζεις στο ταψί με λίγο λάδι και αλατάκι,τη σκεπάζεις με λίγο αλουμινόχαρτο και τη σιγοψήνεις για μια ώρα περίπου και τη σερβίρεις με πατατούλες τηγανητές.
Εάν συνεννοηθείτε και οργανωθείτε καλά μπορείτε να πάτε μια βόλτα στο Δέλτα του Έβρου, να δείτε αυτόν τον υδροβιότοπο με τα εκατοντάδες πουλιά που θα σας μείνει αξέχαστος. Και αν βρεθείτε Σάββατο στη Θράκη το παζάρι της Ξάνθης σας περιμένει. Να πάτε με αυτοκίνητο για να μπορέσετε να το γεμίσετε.
Από κουρτίνες και σεντόνια μέχρι σώβρακα και κάλτσες, μαχαίρια για τη κουζίνα σας, αλλά και φλιτζανάκια του καφέ. Όλα τα φρούτα ολόφρεσκα και φτηνά, όλα τα ζαρζαβατικά και τα μπακάλικα.
Μουσουλμάνες με τα τσαντόρ χαμηλοβλεπούσες ψωνίζουν δίπλα σας και βαρύτονοι έμποροι διαλαλούν τα εμπορεύματά τους. Δεν θα πεινάσετε ποτέ εκεί.

ʼΑλλος ψήνει σουτζουκάκια, άλλος πουλάει τραγανές μπουγάτσες, άλλος μήλα καραμελωμένα και γλειφιτζούρια κοκοράκια για τα παιδιά.
Μια ματιά έριξα στη Μακεδονία και τη Θράκη και γέμισαν οι σελίδες της εφημερίδας.
Μπορούσα ολόκληρη την εφημερίδα να την γεμίσω με προορισμούς του βορρά. Βέροια, Νάουσα, Καβάλα, Κιλκίς , Αμύνταιο με τα τρομερά κρασιά και τις τρομερές ταβέρνες. Το Θωμά στο Σκλήθρο, τον Κοντοσώρο στο Ξυνό Νερό με το γαλλικό νοσοκομείο με την μεταλλική σημαία που είναι σχολείο πια και τον Ναουμίδη δίπλα στην λίμνη με την τρομερή σχάρα του και τις καταπληκτικές πιπεριές.
Ο παράδεισος του γκουρμέ για την ακρίβεια του λαϊκού γκουρμέ.
Γι’ αυτό σας λέω μην ταξιδεύετε στα τετριμμένα, ταξιδέψτε στη Μακεδονία χωρίς φόβο. Θα δείτε μέρη πανέμορφα, θα βρείτε φτηνά ξενοδοχεία και νοστιμότατο φαγητό. Η Ελλάδα έχει 10 εκατομμύρια όμορφα μέρη σκορπισμένα παντού.
Καλά ταξίδια να έχετε. Στην Κυριακάτικη εφημερίδα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".

 

Ας παρακαλουθήσουμε μερικά βιντεάκια για να μάθουμε παραπάνω πράγματα για τις ομορφιές της βόρειας Ελλάδας...
Ένα μικρό ταξιδάκι στις Πρέσπες...

 

Ταξίδι στο δέλτα του Έβρου στις αποικίες των πουλιών με μια βάρκα και έπειτα επίσκεψη στο Σουφλί του μεταξιού, στο Δάσος της Δαδιάς στον οικότοπο του Γύπα Ασπροπάρη και άλλων αρπακτικών...

 

 

 

 

Σήμερα θα πάμε στην Κοζάνη...(Ανδρεάδης Αλέξανδρος)

Πού   θα πάμε σήμερα;;;;;;

Σήμερα θα πάμε στην Κοζάνη!!!!

Η Κοζάνη είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, καθώς και της ομώνυμης περιφερειακής ενότητας. Είναι χτισμένη ανάμεσα στις οροσειρές του Βερμίου, του Μπούρινου και των Πιερίων. Απέχει 120 χλμ από τη Θεσσαλονίκη και 470 χλμ από την Αθήνα.

 

Αρχαιότητες από την προϊστορική εποχή μέχρι τη Βυζαντινή περίοδο έχουν ανακαλυφθεί σε πολλά σημεία της πόλης. Στα ανατολικά της Κοζάνης, έχει ανασκαφεί νεκρόπολη, η οποία χρονολογείται από την εποχή του Σιδήρου.

 

Συνολικά ερευνήθηκαν δώδεκα κτιστοί θαλαμωτοί και μικρότεροι κιβωτιόσχημοι τάφοι καθώς και πολλοί λακκοειδείς. Τέσσερις κτιστοί τάφοι περικλείονταν από ταφικούς περιβόλους, δηλαδή από ορθογώνιες κατασκευές με γωνιόλιθους, ενώ εντοπίστηκαν τρεις περίβολοι να περικλείουν λακκοειδείς ταφές.

 

Κοβεντάρειος Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ελλάδα μετά από αυτή της Αθήνας, και διαθέτει 153.000 τόμους, περισσότερα από 380 χειρόγραφα, 315 κώδικες και πολλές σπάνιες εκδόσεις, μεταξύ των οποίων και ένα από τα 17 σωζόμενα πρωτότυπα της Χάρτας του Ρήγα Φεραίου.
Για το λόγο αυτό η Κοζάνη είχε ενταχθεί στο Εθνικό Πολιτιστικό Δίκτυο Πόλεων με αντικείμενο προώθησης το Βιβλίο και την Ανάγνωση. Έτσι συστήθηκε το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης και καθιερώθηκε η Κοζάνη ως πόλη του Βιβλίου.

 



 

Το Λαογραφικό, Ιστορικό και Φυσικής Ιστορίας Μουσείο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και στεγάζεται σε κτήριο μακεδονικής αρχιτεκτονικής.

 

Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κοζάνης στεγάζεται σε αρχοντικό της πόλης.

 

 

 

Το Μουσείο Σύγχρονης Τοπικής Ιστορίας.

Τα αρχοντικά του Γρ.Βούρκα και Γ.Λασσάνη από τα λίγα εναπομείναντα στην πόλη. Στο τελευταίο λειτουργεί η Δημοτική Χαρτοθήκη όπου μεταξύ των άλλων εκτίθεται και ένα από τα ελάχιστα πρωτότυπα της χάρτας του Ρήγα Φεραίου.

 

Ο Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Νικολάου (17ος αι.) με τις σημαντικές τοιχογραφίες, το ξυλόγλυπτο τέμπλο και το καμπαναριό - σύμβολο της Κοζάνης.

 

Άλλα αξιόλογα διατηρητέα κτήρια της πόλης είναι, το κτήριο της Εθνικής Τράπεζας, το "Δρίζειο" κληροδότημα, το "Βαλταδώρειο" γυμνάσιο, το ξενοδοχείο "Ερμιόνειον" κ.α.

 

Το πάρκο Κουρί και το πάρκο του Αγ.Δημητρίου, όπου βρίσκονται το πνευματικό κέντρο και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο της πόλης. Ο Δημοτικός Κήπος Κοζάνης που δημιουργήθηκε στη θέση του παλαιού στρατοπέδου Ψυχογιού κερδίζει τις εντυπώσεις προσφέροντας οξυγόνο στην πόλη.

Αποκριά στην Κοζάνη και άλλες εκδηλώσεις

 

Οι αποκριές στην Κοζάνη έχουν μια ιδιαιτερότητα που τις κάνει να ξεχωρίζουν . Οι εκδηλώσεις ξεκινούν με χορούς και τραγούδια την "Τσικνοπέμπτη", 12 μέρες πριν από τη Μεγάλη Αποκριά. Την τελευταία εβδομάδα γίνεται ένα πραγματικό ξεφάντωμα από μεταμφιεσμένους και μη, που χορεύουν, "ρίχνονται", στο ρυθμό του τοπικού χορού "έντεκα". Τη Μεγάλη Αποκριά γίνεται παρέλαση αρμάτων. Εκεί φαίνεται το Κοζανίτικο χιούμορ, η καυστική σατυρική διάθεση και η πνευματώδης κριτική για κάθε επίκαιρο θέμα.

Το βράδυ της Αποκριάς, μετά την απογευματινή παρέλαση αρμάτων, ανάβουν σε κάθε γειτονιά οι "φανοί". Γύρω από τη φωτιά συνεχίζεται ολονύχτιο γλέντι με Κοζανίτικα σκωπτικά και παραδοσιακά τραγούδια της Αποκριάς. Μαζί με τους μεζέδες και τα παραδοσιακά Κοζανίτικα  "κιχιά" προσφέρεται και άφθονο κρασί "κοκκινέλι", τοπικής παραγωγής.

 

Εκτός από την αποκριά, άλλες εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στην πόλη, είναι τα Λασσάνεια  (προς τιμή του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 Γ.Λασσάνη), στο τέλος του καλοκαιριού. Αποτελούνται από θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, αθλητικούς αγώνες κ.α. Η ετήσια εμποροπανήγυρη Νιάημερος γίνεται την πρώτη Τρίτη του Οκτώβρη στην ομώνυμη περιοχή της πόλης.

 

Η Φιλαρμονική του Δήμου, η Πανδώρα, είναι η παλιότερη στην Ελλάδα και συμμετέχει σε όλες τις εκδηλώσεις και εορτές της πόλης.

 Η Κοζάνη άλλοτε....









....και η Κοζάνη τώρα....

Ο ΚΡΟΚΟΣ

Ο κρόκος, το χρυσάφι της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, συγκαταλέγεται στα πιο προσφιλή και πολύτιμα μπαχαρικά των αρχαίων πολιτισμών, για το άρωμα, το χρώμα, τις φαρμακευτικές και αφροδισιακές του ιδιότητες.

Η Κλεοπάτρα το χρησιμοποιούσε στα καλλυντικά της, οι αρχαίοι Φοίνικες στις προσφορές τους στη θεά Αστάρτη, ο Όμηρος το αναφέρει στα κείμενά του ενώ το συναντάμε ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη.

Οι κάτοικοι της περιοχής φυτεύουν τον κρόκο κάθε καλοκαίρι και όταν φθάσει το φθινόπωρο αφαιρούν με το χέρι τα πολύτιμα στίγματα του πανέμορφου λουλουδιού και τα αποξηραίνουν προσεκτικά για να γίνουν τα βαθυκόκκινα λεπτά νήματα. Χρειάζονται 50.000 περίπου στίγματα για να προκύψουν 100 γραμμ. κόκκινου κρόκου.

Ο κρόκος ή η ελληνική ζαφορά (saffron) όπως συνήθως λέγεται, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα σαφράν στον κόσμο.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Χρήσεις του Κρόκου Κοζάνης στη μαγειρική

Ο Κρόκος Κοζάνης, σαν μπαχαρικό, προσθέτει στα φαγητά το λεπτό του άρωμα, την πικάντικη γεύση και το όμορφο κίτρινο χρώμα του. Ταιριάζει ιδιαίτερα στο ρύζι, ζυμαρικά, σάλτσες, κοτόπουλο, ψαρόσουπες, αρνί, πατάτες, όσπρια, τσουρέκια & κέικ, παγωτό.
Η φιλοσοφία της χρησιμοποίησης του κρόκου, μοιάζει μ' αυτήν ενός ακριβού αρώματος: Χρησιμοποιείται στην ποσότητα που αναφέρεται κάθε φορά στη συνταγή, γιατί διαφορετικά αλλοιώνεται η γεύση των φαγητών. Ο κρόκος σε σκόνη προστίθεται στο φαγητό διαλυμένος σε νερό. Τα στίγματα μουλιάζουν σ' ένα φλιτζάνι νερό 1 ώρα πριν το μαγείρεμα και προστίθεται στο φαγητό, είτε μαζί με το νερό, είτε μόνο το νερό αφού σουρωθεί.

Χρήσεις του Κρόκου Κοζάνης σε ροφήματα

Όταν ο κρόκος είναι σε στίγματα, υπολογίζουμε 10-12 στίγματα για κάθε φλιτζάνι του τσαγιού ρόφημα. Όταν ο κρόκος είναι σε σκόνη χρησιμοποιούμε μισό από το φακελάκι των 0,25g για κάθε φλιτζάνι του τσαγιού. Η σκόνη δεν χρειάζεται μούλιασμα, αλλά προστίθεται κατ' ευθείαν στα ροφήματα ή το νερό.

Συντάκτης ανάρτησης: Ανδρεάδης Αλέξανδρος